کد مطلب:36773 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:141
بسم الله الرحمن الرحیم لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم و صلی الله علی سیدنا محمد و آله اجمعین و ایاك ان تغتر بما تری من اخلاد اهل الدنیا الیها و تكالبهم علیها. فقد نباك الله عنها و نعت هی لك نفسها. و تكشفت لك عن مساویها، فانما اهلها كلاب عاویه و سباع ضاریه، یهر بعضها بعضا و یاكل عزیزها ذلیلها و یقهر كبیرها صغیرها. مبادا از اینكه می بینی اهل دنیا حریصانه بر متاع دنیا درافتاده اند و با هم درپیچیده اند فریفته شوی. در حالی كه خداوند تو را از احوال دنیا خبر داده و دنیا نیز حال خود را به تو باز نموده و زشتیهای خود را بر تو نمایان ساخته است، همانا دنیاپرستان سگهای بانگ زن و [صفحه 302] درندگان هارند كه گروهی از گروه دیگر نفرت داشته، نیرومندشان، ناتوانان را طعمه خویش نمایند و بزرگشان بر خرد دست چیرگی گشایند. نعم معقله و اخری مهمله قد اضلت عقولها و ركبت مجهولها، سروح عاهه بواد وعث. لیس لها راع یقیمها و لا مسیم یسیمها. سلكت بهم الدنیا طریق العمی و اخذت بابصارهم عن منار الهدی، فتاهوا فی حیرتها و غرقوا فی نعمتها و اتخذها ربا فلعبت بهم و لعبوا بها و نسوا ما وراءها اهل دنیا دو دسته اند، اشترانی پایبند نهاده و دسته ای دیگر رها و خرد از كف داده، در كار خویش سرگردان اند، در چراگاه زیان و در بیابانی كه گذر از آن دشوار است، روان گشته اند، نه شبانی كه به كارشان رسد و نه چراننده ای كه به چرایشان برد. دنیا آنها را كور كرده و چشمشان را از چراغ هدایت پوشانده است، در حیرت، سرگردان اند و در نعمت دنیا غوطه ور، دنیا را پروردگار خود گرفته اند و دنیا با آنان بازی می كند و آنها نیز با دنیا مشغول بازی شده و در این بازیگریها از آنچه پس از آن است، غافل اند. و اعلم یا بنی ان من كانت مطیته اللیل و النهار قانه یساربه و ان كان واقفا و یقطع المسافه و ان كان مقیما و ادعا. و اعلم یقینا انك لن تبلغ املك و لن تعدو اجلك و انك فی سبیل من كان قبلك. فحفض فی الطلب و اجمل فی المكتسب فانه رب طلب قد جر الی حرب. فلیس كل طالب بمرزوق و لا كل مجمل بمحروم. و اكرم نفسك عن كل دنیه و ان ساقتك الی الرغائب فانك لن تعتاض بما تبذل من نفسك عوضا. و بدان فرزندم كه هر كس بر مركب روز و شب سوار است، حتی اگر [صفحه 303] ایستاده باشد روان است و حتی اگر ساكن و آسوده باشد، طی طریق می كند. و به یقین بدان كه تو هیچ گاه به همه آمالت نمی رسی و به هیچ رو از اجل خود فراتر نخواهی رفت و تو هم به همان راهی خواهی رفت كه پیشینیان رفتند لذا در مقام طلب و كسب، قناعت پیشه كن و طمع نورز. چرا كه بسا طلبها كه به جنگ و هلاك منتهی شده است. چنین نیست كه هر كس كه بطلبد بیابد و هر كه طمع نورزد محروم بماند. نفس خود را از امور پست برتر بگیر و لو تو را به خواسته هایت برسانند چرا كه هر چه از خود خرج می كنی معادلش را نخواهی یافت. در جلسه پیش در باب یاد مرگ سخن گفتیم و در این نوبت به توضیح درباره ی دنیا و غفلتها و سرگردانی اهل آن می پردازیم. كسانی كه با كلمات مولا علی (ع) آشنا هستند به خوبی می دانند كه سراسر نهج البلاغه، تذكار به دنیاشناسی و انسان شناسی است. متون دینی ما نیز و در راس آنها قرآن سرشار از این معارف است.
درس سی و هفتم 69/12/3
صفحه 302، 303.
تصویر انسان از عالم و آدم در تمام شوون وی موثر است
سخنان امیرالمومنین در باب دنیا و اهل آن حاكی از انسان شناسی و جهان شناسی ایشان است
دو تصویر از انسان در متون دینی
غفلتی كه ستون این عالم است با علم آموزی و پژوهش قابل جمع می باشد
خروج از غفلت رنج آور است
انبیاء و عارفان در عین دریدن پرده ی غفلت برای رعایت حال عموم غافلانه می زیستند
مقوله الیناسیون با نظریه ی غفلت سازگار است
هر غفلتی مذموم نیست
اگر غفلتهای مذموم در انسان راسخ شوند، وی را به مرتبه ی حیوانات می رسانند
مردم بر دو دسته اند: آنان كه برای این عالم اند و آنانی كه این عالم برای آنهاست
نوادری كه از مقام غفلت برتر می آیند، ستونهای عالی این عالم اند
در دنیایی كه انسان مسافر خود را در محاصره ی درندگان می بیند، حب دنیا زائل می شود
نوع حكومت با تصویری كه از انسان داریم، متناسب است
امیرالمومنین مردم را صاحب حق و تكلیف می دانستند